قبلا گفته بودم که یکی از دلایل اصلی ساخت این وبلاگ خوابی بود که از شهید چمران دیده بودم و توی اون خواب بهم الهام شده بود که برای انجام امورات فرهنگی بخاطر شهدا برگردم. اما این روز ها بدجور به یاد یکی از حرف های شهید چمران میفتم و با خودم فکر می کنم که اگه واقعا همه مسئولین و همه اونایی که با سهمیه و پارتی میرن جایی استخدام میشن به این حرف شهید چمران عمل می کردند ایران الان بهشت بود و از لحاظ علمی و تخصص از ژاپن هم بالاتر بودیم... خب وقتی یک نفر با سهمیه و لیسانس حقوق میاد میشه معلم کلاس اول ابتدایی و از لحاظ اخلاقی هم مشکل داره چه توقعی داریم که بچه هامون یه چیزی بشن؟ وقتی یک نفر با پارتی و هزار جور عیب میاد تو یک نهاد مهم استخدام میشه چه توقعی داریم که برا اون ارگان دل بسوزونه و اون اداره پیشرفت کنه؟